Ik herinner me

Ik herinner me dat ik werd opgehaald bij een partijtje van iemand wiens naam ik niet meer weet, omdat je geboren was.

Ik herinner me dat ik eindelijk beschuit met muisjes mocht uitdelen op school.

Ik herinner me de naam van de conciërge, Zlatko en hoe zijn zachte ogen me altijd aankeken, terwijl ik speelde op het plein.

Ik herinner me hoe mijn vader klonk als hij een hijsje van zijn sigaret nam en daarbij zijn zin heel kort onderbrak om te inhaleren.

En ik herinner me hoe het voelde dat ik daar bij hem was, samen in dat smeulende moment.

Ik herinner me hoe de buurjongen me vroeg om al mijn spaargeld te ruilen voor een haarbal van zijn kat die hij in de tuin gevonden had en hoe ik hem al dat geld gaf over de schutting heen.

Ik herinner me dat mijn ouders me te zacht noemden.

Ik herinner me de nachten dat we samen sliepen en ik express deed alsof ik je niet herinneren kon.

Ik herinner me dat ik dat eigenlijk wel deed.

Ik herinner me hoe ik toegaf dat ik je eigenlijk al heel lang kende en wist dat je bij me hoorde, zoals ik dat mensen had horen zeggen.

Ik herinner me dat je lachte en me zei dat ik lief was en zacht.

Ik herinner me dat je zei dat ik te zacht was.